R.I.P. Luca, now you're a star in heaven

Luca °10/01/00 - +25/07/11

Still I don't know why you're gone, now you're gone

No beautiful goodbye

You will never leave my mind

And it turns out to be so much different than our dreams

Now you're, you're a star in heaven

You're a star in heaven now
You're a star in heaven

Yeah you're my star
(Anouk - one word)

Op maandag 25 juli namen we afscheid van Luca, amper 2 weken nadat kanker bij haar werd vastgesteld. Het ziekteproces verliep snel, Luca werd met de dag dikker en haar achterpootjes werden dubbel zo dik als ze normaal waren. Ondanks dat we de dekentjes waar ze op lag ontelbare keren per dag verschoonden was ze altijd nat van de urine (tumoren drukten tegen de blaas). Haar verder laten aftakelen was ondenkbaar, en daarom namen we de beslissing haar thuis vredig te laten inslapen, uit respect voor haar, voor alles wat ze ons gegeven heeft en voor ons betekent heeft, en altijd zal blijven betekenen.

In september vorig jaar werden er voor het eerst melkkliertumoren bij haar vastgesteld, die werden weggehaald. Amper 5 maanden later waren ze terug en ging ze nogmaals onder het mes, het herstel verliep deze keer iets moeizamer maar toch knapte ze weer op en werd ze weer de oude, al was ze iets rustiger.
Het urineverlies kort daarna bestempelden we als incontinentie, nu weten we dat dit te wijten was aan de groeiende tumoren.
Vrienden die recent nog bij ons over de vloer kwamen staan perplex, 3 weken geleden stond ze nog samen met de andere honden te waken aan het hek. Een week later, toen we in Parijs waren treedden de eerste duidelijke symptomen op. En nu is ze weg, voorgoed.


We koesteren nu de mooie herinneringen aan haar, en dat zijn er ontelbaar veel.
Luca, pup die we aanhielden uit het eerste nestje hier geboren. De eerste hond waarmee ik het officiële gehoorzaamheidsbrevet mee behaalde. Koppig als geen ander, maar zo blij iets te mogen ondernemen met de baas. Men beweert wel eens dat het niet de makkelijkste honden zijn, maar samen met haar moeder accepteerde ze zowel Bora als Nina die hier beiden als volwassen hond kwamen wonen. Wanneer er een nieuwe pup bij ons kwam wonen was Luca de eerste om zich die toe te eigenen en er zich om te bekommeren.

Dat kanker ooit de oorzaak van het overlijden van Luca zou worden, daar was ik op voorbereid nadat ze zo snel terug onder het mes moest in februari. Maar dat dit zo snel zou zijn, amper 5 maanden na het overlijden van haar moeder Jenna, daar waren we niet op voorbereid.
11 mooie jaren, het is lang... maar nooit lang genoeg. Ze zijn nu allemaal weer samen: Zoë, Atilla, Jenna en Luca. Ik ben er zeker van dat ze opgewacht werd daar aan de andere kant van de regenboogbrug...

 Als ik eens broos en zwak zal zijn,

en niet meer slapen kan van pijn,

Doe dan wat nodig is, want och,

die laatste strijd verliest men toch...

Ik weet dat het je droef zal maken,

dwing toch jezelf niet te verzaken,

Dan, meer dan enig andere dag,
blijkt wat jouw liefde echt vermag

Wij hadden het jaren samen goed,

heb dan voor mij die laatste moed

Jij wilt toch ook dat ik niet lijd?

Laat mij dus gaan te rechter tijd.

Breng mij naar waar men hulp mij biedt,

één bede slechts, verlaat mij niet!

Houdt mij zacht pratend tegen je aan,

totdat mijn ogen breken gaan...

Je weet, al is het later pas,

dat dit heus voor mijn bestwil was

Al gaf mijn staart een laatste groet,

ik lijd niet meer, en dat is goed

Treur niet omdat het lot bewerkt,

dat jij, juist jij, mijn tijd beperkt

Wij waren lang elkaar zo na,

laat dat je troost zijn als ik ga.....