First journey of 2015... een trip naar Sora en Darfo!

2015 is slechts een paar weken oud wanneer de plannen voor een nieuwe trip gemaakt worden! En we hebben opnieuw een missie... deze keer zullen we Brusco ophalen, onze nieuwe reu die gefokt werd door Fausto Delaidelli.

Brusco

Brusco is een zoon van Aquila Dorata Randolf en Ilona, tijdens mijn eerste bezoek aan Fausto's kennel in november vorig jaar maakte ik kennis met zijn honden waaronder de toen hoogdrachtige Ilona. De wens om een stukje van Fausto's werk aan ons fokprogramma toe te voegen bestond al lang, maar er was geen haast bij. Ik hield zijn plannen in de gaten en volgde de ontwikkeling van zijn honden, en vlak voor het eerste bezoek werd er een nestje geboren dat bestond uit 2 reutjes en 1 teef. In december, net voor de kerstdagen, volgde er een tweede bezoek en had ik de kans om de pups van Ilona en Randolf (op dat moment 5 weken oud) in het echt te zien. Na een hele namiddag kijken en praten koos ik voor een pup uit het nest van Ilona, de eerste keuze reu. De diepte van zijn snuit, de breedte van zijn onderkaak en de substantie in lichaam zijn kenmerken die we doorgaans missen bij onze honden en honden door ons gefokt. Niet alleen Brusco maar ook zijn stamboom is interessant, aangezien de combinatie waaruit hij geboren werd lijnteelt is op Unodellachimera, de reu die aan de basis van Fausto's fokprogramma staat. We hopen dat hij voor een belangrijke stap in ons programma zal zorgen, en dat hij met 'zijn bloed' het type van zijn voorouders zal doorgeven aan de volgende generatie. De naam Brusco is Italiaans voor 'rauw', in de zin van 'grof, hard, onbehouwen, ruw, woest'. Deze reu woont niet bij ons, maar bij Vanessa Keersmaekers in Arendonk, een uurtje bij ons vandaan. Vanessa is een vriendin en collega van me en is van begin af aan erg gemotiveerd om gastouder van Brusco (roepnaam 'Bruce') te worden. Ik heb zo het vermoeden dat hij op dit moment de meest verwende pup in België is, maar naast verwend wordt hij ook goed opgevoed en gesocialiseerd... kortom, deze jongen is in goede handen!

Samen met Brusco zouden er ook twee zusjes van hem met ons mee naar België reizen, Bulma en Baviera, die later door hun nieuwe baasjes (uit België en Engeland) bij ons opgehaald werden. Tot zover zou de trip slechts de +- 900km naar het noordelijke Darfo bedragen, maar daar kwam verandering in. Voor onze kennissen die reeds baasjes zijn van een zoon van Drago zouden we Isidora dei Volsci meebrengen, een teefje van bijna 6 maanden oud. Aangezien dei Volsci kennel in Sora ligt (in de buurt van Rome) werd de reis zo'n 700km langer dan we in eerste instantie voor ogen hadden en moesten we de plannen bijstellen. We besloten om donderdagnacht te vertrekken zodat we nog voor het middaguur in Brescia waren. Daar zouden we van wagen wisselen en zou Felice de 700km tot Sora rijden zodat wij na een lange nacht op de weg de tijd hadden om bij te komen.




Zo gezegd zo gedaan, exact 15 minuten na middernacht zaten alle spullen in de wagen en waren we klaar om te vertrekken. Geen mist, geen regen en weinig verkeer... de omstandigheden op de weg waren ideaal en we bleven mooi op schema waardoor we op tijd in Brescia arriveerden. Daar werd de bench voor Isidora en onze bagage verhuisd naar Felice's wagen, en een welkome douche en een koffie later waren we klaar voor de tweede en laatste etappe van die vrijdag... Sora!




 
De 700 kilometer lange rit van Brescia naar Sora gaat dwars door Toscane en we genoten van het steeds veranderende landschap, echt slapen zat er niet in... daarvoor waren we te veel uit ons ritme en te opgewonden over alle honden die we de komende dagen te zien zouden krijgen. Tegen zeven uur waren we bij het hotel in Sora waar we de nacht zouden doorbrengen, en dat vlakbij de kennel gelegen was. Voor we ons konden overgeven aan de toch wel hoognodige slaap stond er nog een dinner op het programma, samen met Luigi di Rienzo (kennel Valle dei Lord) die in de buurt van Sora woont. Ondanks onze vermoeidheid werd het een gezellige avond, die bestond uit wijn, antipasti gevolgd door een heerlijke pizza en... hoe kan het ook anders, eindeloze gesprekken over de Cane Corso.



 

Veel te laat kropen we in bed, om op zaterdag nog voor de wekker zich liet horen wakker te worden met een door de gordijnen heen schijnende zon. Het zou vandaag schitterend weer worden, ideaal om de honden straks uitgebreid te fotograferen! De avond voordien hoorden we dat het al weken aan een stuk regende in Sora... maar niet vandaag, de zon werd door ons persoonlijk besteld ;-)
Na het ontbijt, we gaven ons voornamelijk over aan de cappuccino begaven we ons naar de kennel, en bij daglicht konden we eindelijk een blik werpen op de mooie omgeving.

 

 

dei Volsci

Na de afgelopen jaren vele kennels bezocht te hebben in Italië was het dan nu eindelijk de beurt aan dei Volsci, we waren meer dan benieuwd naar de honden die we te zien zouden krijgen. En ik moet bekennen... na het zien van de honden voelde het van onze kant bijna beledigend aan dat we hier nu pas terechtkwamen!


De namen achter dei Volsci (de kennelnaam verwijst naar de vroegere inwoners van Sora) zijn Emilio Citro (die in Sora woont) en Felice Pugliese. De training en handling van de honden gebeurt door Miryam Buccilli, die dat op een geweldige manier doet, kordaat maar zachtaardig en met veel gevoel voor de honden. Complimenten voor het gehele team: de wijze waarop er met de honden omgegaan werd, maar ook de manier waarop de honden op hen reageerden sprak boekdelen. Wat we zagen waren blije honden, allen in een uitstekende fysieke en mentale gezondheid. Op het terrein van dei Volsci bevinden zich naast ruime kennels ook een aantal trainingsvelden, het was duidelijk dat er hier aan beweging en aandacht niets tekort gekomen werd.

 

Leandro, Leone, Toro... ik zag hen jaren eerder als jonge reuen op show en was erg onder de indruk van hun ontwikkeling, onder de indruk van de teven maar misschien nog het meest werden we geïmponeerd door de jonge generatie, honden geboren uit een samenwerking tussen de kennels dei Volsci en Valle dei Lord, een combinatie waarvan het succes niet ontkend kan worden door zij die de foto's bekijken. Een persoonlijke favoriet aanduiden is moeilijk, al heb ik een groot zwak voor de imposante Toro... een zwak voor Leone's expressie... en voor Leandro's lichaam en beweging ;-)

Bij de jonge honden was het Ennio van wie ik het meest onder de indruk was. Een aantal van deze jonge honden woont bij gastouders, en die waren de hele dag van de partij zodat de honden uitgebreid op de foto en ondertussen ook getraind konden worden. De fotosessie werd onderbroken voor een lunch verderop in het dorp.

 

Veel te snel kwam er een eind aan deze schitterende dag, en nadat we Isidora in de wagen geïnstalleerd hadden was het tijd om te vertrekken, voor opnieuw een 6 uur durende rit naar het noorden. Moe... ja... maar meer dan dat we moe waren, waren we onder de indruk. Beiden waren we het eens over de kwaliteit die we vandaag mochten aanschouwen. Waar vele kennels bekend staan om hun goede lichamen, gezondheid, andere voor hun typische hoofden en expressie werden we er ons vandaag van bewust dat het ook samen kan. De kilometers gleden voorbij, al pratend, lachend en zingend. Terug in Brescia waren we eigenlijk te tam om nog wat uit te voeren, maar Isidora verdiende uiteraard een wandeling en moest daarna verhuisd worden naar Hill's wagen die veilig in de garage stond. Eenmaal dat gebeurd was, werden we geconfronteerd met het dilemma slapen... of ons nog aan een glas wijn wagen om deze mooie dag af te sluiten. We kozen... hoe kan het ook anders... voor het laatste ;-) Felice's vriendin had alvast een fles wijn koud gezet, en met z'n vieren klonken we op het weekend! Een tweede fles ging open, en die zorgde voor de tik van de hamer. De logeerkamer lonkte en niet veel later gaven we ons over aan de hoognodige slaap.

Zondagochtend, en wow... opnieuw zon! Een douche en een espresso was alles wat we nodig hadden om wakker te worden, we haalden Isidora uit de wagen, wat was ze blij om ons te zien, en brachten de rest van de ochtend met haar door in de tuin.
Kort na de middag vertrokken we naar Fausto, waar ik Brusco na 5 weken terug zou zien! Onderweg hielden we halt bij het Iseomeer dat op de route ligt. 

In Darfo stond Ilona ons al op te wachten, en alle pups die er nog niet naar hun baasjes vertrokken waren druk bezig met het onveilig maken van de tuin. Tot ze ons zagen... dat leverde nieuwe doelwitten op, met als eerste Hill's handtas die aan een grondige verkenning onderworpen werd ;-)
Naast foto's van de pups, werden ook de andere honden opnieuw aan een fotosessie onderworpen. Met drie bezoeken van begin november tot nu had ik de kans om de ontwikkeling van Zivago (7 maanden) en Randolf (16 maanden) van dichtbij te volgen, erg interessant om te zien en om de foto's later met mekaar te vergelijken.

 

 

Voor het diner trokken we naar de stad, we hadden het restaurant bijna voor ons alleen en (we hadden het koud!) kozen voor de tafel het dichtst bij de openhaard! Aangezien onze maag wat van streek was kozen Hill en ik voor een simpele pizza die ons stilaan weer tot leven deed komen. Na het eten volgde er limoncello... en nog één... en en en... uiteindelijk belandde de fles op onze tafel en kregen we zelfs Fausto (die er nochtans alles aan doet om suiker uit zijn leven te mijden) aan het drinken! Wat een gezellige en soms hilarische avond, niet alleen de Cane Corso maar ook film en muziek kwamen aan bod.

Voor de derde keer op rij zochten we ons bed veel te laat op, maar dat gaf niet want we hadden het deze keer al een stuk verstandiger aangepakt dan voorheen, door de terugreis pas 's ochtends aan te vatten in plaats van 's nachts, en achteraf bekeken beviel ons dat prima! Beiden zijn we het erover eens dat we genieten van de nachtelijke rit naar onze bestemming... de eindeloze gesprekken terwijl de kilometers voorbij vliegen, de muziek,.... Een nachtje overslaan is geen probleem, maar aangezien slapen ook op onze bestemming geen prioriteit is, is het onverantwoord om ook de terugreis 's nachts aan te vangen. Ja... we leren het ooit nog wel eens... volwassen en verstandig zijn ;-)
Het volgende nummer is nog steeds het favoriete van de afgelopen trips:

Maandagochtend... de bagage werd ingeladen, Isidora werd uitgelaten en de andere bench werd klaargemaakt voor de pups die we bij Fausto zouden ophalen. Klokslag acht uur reden we weg uit Brescia, en veertig minuten later stonden we bij Fausto op de oprit. Nog een koffie... daar konden we geen nee op zeggen, maar daarna was het tijd om afscheid te nemen.

 

 

 

 

 

Voor we de snelweg opreden werd de wagen volgetankt en genoten we van onze voorlopig laatste cappuccino, want de komende maanden zou er niet meer gereisd worden...
De batterijen weer opgeladen vertrokken we, voor de laatste 900 kilometer. Genietend van de mooie landschappen die aan ons voorbijgleden, de overgang van Noord-Italië naar Zwitserland, een tikkeltje melancholisch reden we Zwitserland binnen, een vriendelijke knikje en een glimlach naar de douane en we mochten doorrijden. Hill maakte van elk land dat op onze route lag een foto, en postte die om onze volgers thuis op de hoogte te houden. Naarmate de kilometers vorderden werd het landschap minder mooi, het was al donker toen we het lelijke Duitsland bereikten... en het regende...

Tegen acht uur bereikten we Tongeren en mochten de pups eindelijk de pootjes strekken. Allevier zouden ze de nacht bij ons doorbrengen. Bulma, Brusco en Isidora werden 's anderendaags door hun baasjes opgehaald en Baviera bleef nog een maand bij ons logeren tot ze oud genoeg was om naar Engeland te verhuizen. Hill had nog een rit van 200km voor de boeg, eenmaal de bagage uit de wagen was vertrok ze, beiden wetend dat we elkaar weer zouden missen na deze intense 4 dagen samen.

Mij restte nog één vrije dag... een drukke dag met veel bezoek, en de zware maar plezierige klus om me een weg te banen doorheen te 1800(!) foto's die er de afgelopen dagen gemaakt werden, het volledige album kan u bekijken door op deze link te klikken.