Sicilië

 

 

Ik begon met het schrijven van dit blogbericht een week nadat we onze eerste avond in Sicilië doorbrachten. Het selecteren van de foto's (we maakten er in totaal 1600...) kostte me echter zoveel werk dat het verslag langer op zich heeft laten wachten dan gepland.
Niet makkelijk om deze trip te beschrijven, want hoe kan je in godsnaam 6 dagen op dit prachtige eiland in een blogbericht samenvatten...

Een vakantie in Sicilië stond al jaren op mijn verlanglijst. Na de afgelopen jaren diverse streken op het Italiaanse vasteland bezocht te hebben, was het dit jaar dan zover. In 2012, tijdens een reis doorheen Calabrië bracht ik samen met moeder een dag door in Sicilië, waar we Taormina en de Etna bezochten, gelegen aan de oostkust. Dit keer trokken ik door Noordwest Sicilië, vergezeld door mijn vriendin en favoriete reismaatje Hill de Kuijper, een bijzondere trip in onze 5-jarige vriendschap! De tickets werden in april geboekt, we zouden van Charleroi naar Trapani vliegen.
Het spreekt voor zich dat dit geen vakantie zou worden waarvan we uitgerust zouden terugkomen. In Sicilië zitten een heleboel Cane Corso fokkers, de bedoeling was om onze dagen te vullen met Cane Corso, cultuur en lekker eten & drinken. Ik contacteerde 3 fokkers wiens honden en fokprogramma me erg aanspreken, en allemaal reageerden ze enthousiast op ons toekomstige bezoek. De maand mei brak aan, tijd om wat aan mijn Italiaans te doen, in het Engels zouden we ons deze keer niet kunnen redden. Eén week voor vertrek werden de hotels en huurwagen vastgelegd, stelde ik het reisprogramma op en werd met de fokkers afgesproken op welke dagen we bij hen langs zouden komen. Na een korte nachtrust troffen we elkaar vrijdagochtend 23 mei in Charleroi, klaar voor een nieuw avontuur!



Vrijdag 23 mei: Charleroi -> Trapani -> San Vito lo Capo


Na een 2,5 uur durende vlucht stonden we in Trapani waar we vrij snel de sleutel van onze huurwagen in handen kregen, een kleine grijze peugeot, ons vervoermiddel voor de komende 6 dagen. Het weer viel tegen: koud was het niet maar de zon liet zich niet zien, als je de palmbomen en bergen wegdacht waande je je bijna in België ;-) Niet getreurd, het zou echt wel beteren. We begaven ons naar San Vito lo Capo waar we de eerste nacht zouden doorbrengen. Beiden uitgehongerd besloten we eerst wat te eten en dan pas het hotel op te zoeken.

In San Vito lo Capo bleek het in deze periode van het jaar redelijk rustig te zijn, in het stadje troffen we een lokale markt aan en na daar wat rondgewandeld te hebben vonden we een plekje in de loungebar op het plein, van waar we de lokale bevolking konden gadeslaan, allebei een beetje verbaasd over het feit dat we zo'n zee van tijd hebben. Gedurende andere trips werden kort na aankomst altijd wel ergens verwacht, maar deze keer hadden we het eerste fokkersbezoek pas daags nadien gepland.






Zaterdag 24 mei: San Vito lo Capo -> Montelepré (kennel Molossi dell'Castello) -> Palermo

Ontbijten, uitchecken en vervolgens vertrekken naar Montelepré, waar we verwacht werden bij Toni Leto en Leandro Sciortino Giuliano van de kennel Molossi di Castello. Na een rit van + 1.30u arriveerden we in het dorpje Montelepré, met typisch Italiaanse smalle straatjes (thank God dat we een kleine wagen hadden!!!). De navigatie kon het adres dat Toni had doorgegeven niet vinden, dus parkeerden we de wagen voor het café op het dorpsplein.



In aarzelend Italiaans vroeg ik de barman of hij Toni Leto kende, deze ging aan het telefoneren en nog geen 5 minuten later stond er een kennis van Toni die zo vriendelijk was hem te verwittigen dat we er waren....typisch Italiaans :-) Een paar minuten later waren Leandro en Toni er, en een koffie later reden we achter hen aan naar de kennel! Trots werden de honden één voor één aan de riem gedaan, mooie teven, mooie pups maar degene waar ik het meest benieuwd naar was was Kris dei Molossi dell'Angra, een zwarte reu die gefokt werd door Vincenzo Gagliardi die ik een paar jaar eerder bezocht. De foto's die ik het afgelopen jaar had zien voorbijkomen logen er niet om, integendeel, schitterende reu! Mét een voorborst waar helaas zoveel Cane Corso's gebrek aan hebben. Een uitgebreide fotosessie later kregen we het kantoor van de mannen te zien, waarna we samen op pad gingen om nog meer Cane Corso's te bekijken. Bij Toni thuis troffen we Blade aan, een mooie jonge en atletische reu.

De kennelnaam 'Molossi del Castello' verwijst naar het kasteel 'Castello di Giuliano (hotel-restaurant)', eigendom van de familie Giuliano, waarachter de kennel gevestigd is (http://www.castellodigiuliano.it/english/history.htm).

Na van het schitterend uitzicht genoten te hebben en een rondleiding door het kasteel kregen we een heerlijke lunch voorgeschoteld: antipasti, pasta di Giuliano en het dessert van het huis. Teveel om op te krijgen, helaas. Ondanks dat het af en toe flink zoeken was naar de juiste woorden verliepen de gesprekken best vlot, de gedrevenheid en passie van deze mannen voor het ras was tastbaar!

           

 

Laat in de namiddag namen we afscheid, en begaven we ons richting Palermo, een klein uurtje bij Montelepré vandaan. Bij het naderen van Palermo liet de zon zich dan eindelijk zien!!! We vonden het hotel snel, wat nogal uitzonderlijk is voor ons ;-) In hotel Ucciardhome, dichtbij het historische centrum, zouden we 2 nachten verblijven. Een goede keuze zo bleek, we werden er hartelijk ontvangen en kregen alle nodige info over de stad, de kamer was mooi, ruim én met werkende WiFi :-) Tijd om een beetje te relaxen, mails te checken, ons op te frissen en daarna Palermo by night te verkennen.

Het centrum was druk, gezellig druk. Uitgehongerd installeerden we ons op het terras van één van de vele restaurants-pizzeria's, de gezellige locatie en het lekkere eten deed ons de volgende dag nog een paar keer terugkeren. Na een wandeling door het historische centrum belandden we via een, ahum ongeplande omweg terug bij het hotel, de bar daarnaast bleek nog open te zijn en dat was maar goed ook want we waren beiden toe aan wat sterkers om de dag af te sluiten.

 

Zondag 25 mei: Palermo (kennel Valle del Salso)

  

 

Zondagochtend, geen van beiden was eraan toe om zich tussen de mensen te begeven voor we tenminste één kop koffie genuttigd hadden, dus werd het vandaag roomservice :-) Deze ochtend hadden we een afspraak met Rosario Perez van de kennel Valle del Salso, in Palermo zelf. Ik mocht dan wel een aantal honden uit deze kennel kennen, met Rosario zelf had ik slechts één keer contact en dat was voor het maken van deze afspraak, we waren beiden heel benieuwd. De navigatie gaf slechts 5 minuten reistijd aan, en op dat korte stukje route troffen we meerdere kerkjes en kerkgangers aan...typisch Italië op zondagochtend.  Even na 11 troffen we Rosario op het adres dat hij doorgegeven had, zijn winkel in dierenvoeding. De kennel lag een stukje verder richting de bergen, waar we na een nogal hectische rit (Palermo is niet zo van de rijvakken en verkeersregels.........) heelhuids aankwamen.

Schitterende kennel, honden allemaal enthousiast bij het zien van hun baas. De eerste waarmee we kennismaakten was India, een schitterende grijs gestroomde teef. Nu val ik meestal meer voor de reuen dan voor de teven, maar bij het zien van deze 14 maanden oude teef was ik helemaal verkocht: hoofd, expressie, lichaam, karakter... ze heeft het allemaal! De camera werd flink aan het werk gezet, India was enthousiast en niet in de stemming om zich helemaal netjes te laten neerzetten, toch slaagden we erin haar mooi vast te leggen, en toch...bij het zien van de foto's achteraf doen deze onder voor hoe ze in werkelijkheid is.



Na India volgden haar vader Alan, haar grootmoeder Dafne, grootvader Mikos, overgrootvader Raul en nog een aantal andere honden waaronder twee mooie pups. En tussen het fotograferen door ging mijn Italiaans steeds vlotter :-) Het is moeilijk te omschrijven hoe liefdevol deze man met zijn honden omging, en dat was wederzijds, de manier waarop de honden zich tegenover hem gedroegen sprak boekdelen. Gaandeweg vertelde Rosario, die tevens president is van de afdeling van het SACC (de Italiaanse rasclub) in Sicilië  over zijn leven met de Cane Corso. 10 kennels, 10 honden was dan ook de limiet voor hem, het fokken van een nestje is iets dat hij maar 1x/jaar doet. De verzorging van en aandacht voor zijn honden zijn hem heilig. Pure passie.

Na koffie in een barretje even buiten het centrum lieten we de wagen weer achter bij het hotel en trokken richting centrum, om wat foto's te maken en rond te kuieren in het historische centrum. Zowel Hill en ik zijn niet zo van het kuieren, daarnaast hadden we sinds het ontbijt niets meer achter de kiezen gehad dus zochten we vrij snel het restaurant van de avond voorheen op. De winkel waar we zaterdagavond leuke kleren in de etalage zagen bleek open te zijn, dat eten kon dus nog wel even wachten. De verkoopsters wisten van aanpakken, als het even kon hadden ze ons van kop tot teen in het nieuw gezet en natuurlijk kwamen we niet met lege handen naar buiten.

Rosario zou die avond nog wat met ons komen drinken in het centrum, en om het voor onszelf niet te ingewikkeld te maken spraken we af bij hetzelfde restaurant. In het hotel restte ons niet veel tijd om te douchen en te verkleden. Het werd een gezellige avond, Rosario vertelde over zijn gezin maar uiteraard werd het merendeel van de avond gevuld met gesprekken over de Cane Corso. Ook hier leek de tijd voorbij te vliegen, voor we het goed en wel in de gaten hadden was het 1u en waren alle tafeltjes en stoelen behalve de onze opgeruimd.

Ongelofelijk maar waar, opnieuw namen we de verkeerde straatjes en bereikten we het hotel met hel wat omwegen, het laatste stuk voor Hill op blote voeten ;-) Het was ruim half 2 voor we in bed kropen, doodop maar tevreden.







Maandag 26 mei: Palermo -> Cefalu

 

Ontbijt in de kamer, zonder twijfel! Douchen, inpakken en uitchecken.
Aan de receptie werd ons de makkelijkste route uitgelegd om de snelweg naar Cefalù te bereiken en zo aan het drukke maandagochtend verkeer van Palermo te ontsnappen. Eigenwijs als we zijn volgden we toch de navigatie. En maar goed ook, want hoewel het enorm druk en hectisch was kregen we zo nog een

heel mooi stukje van Palermo te zien, de havenzijde. Langs de kant stond een kraam met Italiaanse vlaggen en T-shirts, die vlaggen hebben we nodig voor de show in juli dus plantten we de wagen neer op de eerste de beste plek die we tegenkwamen... Italian style. Tevens bleek dit een mooie locatie om nog wat te drinken en te genieten van de mooie gebouwen en de havenzijde van Palermo.
Eenmaal we het drukke Palermo verlaten hadden verliep de rit naar Cefalù vlot, de Thyreense zee bleef al die tijd trouw aan onze linkerzijde.

Aangekomen in Cefalù slaagden we er in om een stukje verkeerd te rijden, de heuvels in. Het leverde prachtige uitzichten op, over de zee en het stadje dat we later die dag zouden verkennen. De plek waar we die nacht zouden verblijven was Villa Margherita, een B&B vlakbij de kust. Voor het huis werden we opgewacht door de vriendelijke eigenaar Valerio, die onze bagage voor zijn rekening nam. Villa Margherita werd omgeven door bloemen, aan de rechterzijde van het huis bevond zich een lange struik jasmijn waarvan de geur ons door het raam van de kamer tegemoet kwam, wat een heerlijke locatie.

 

  

Ook Cefalù zelf overtrof alle verwachtingen, foto's waren prachtig maar de werkelijkheid nog zoveel mooier. Na een late maar heerlijke lunch trokken we het oude centrum in met zijn kleine straatjes en de Duomo. Cefalù is ongetwijfeld het mooiste plekje van deze trip!



Dinsdag 27 mei: Cefalu -> Cammarata -> Agrigento

Een lekker ontbijt, deze keer niet in de kamer maar op het mooie terras van Villa Margherita. Voormiddag genoten we nog een laatste keer van het mooie Cefalù, waarna het tijd was om naar Cammarata te vertrekken.

In Cammarata zouden we kennismaken met Vincenzo Russotto, de eigenaar van oa. Vasco, een reu die ik heel graag in levende lijve wou zien. De rit verliep voor een klein stukje over de snelweg, daarna werden we door de bergen gestuurd en dat leverde schitterende uitzichten op. Cammarata ligt in het hart van Sicilië, de zee ruilden we in voor groene landschappen, meren en rivieren.

Na een rit van +- 2 uurtjes parkeerden we bij de afslag die Vincenzo me doorgegeven had, en waar we door hem opgepikt werden en ons naar zijn huis begaven. Daar werd ons geduld niet lang op de proef gesteld, nog voor we goed en wel uit de wagen stapten kwam Vasco ons al tegemoet :-) Wat een hond: atletisch met een mooi lichaam en goed gangwerk, goede bone maar niet gigantisch, mooi hoofd met mooie expressie, een geweldig karakter en vooral heel mooi in balans. We maakten gigantisch veel foto's van hem en nog vallen deze achteraf gezien in het niets bij het zien van deze hond in levende lijve.

Na Vasco maakten we kennis met het teefje Demy en Vasco's 8 maanden oude zoon 'Jimmy Choo' die Hill's hart meteen wist te stelen. De namiddag verliep relaxed, foto's maken, spelen met de honden, en eindeloze gesprekken over de Cane Corso onder het genot van bier.

 

  

 

Tegen de avond bezochten we Fedro (een andere zoon van Vasco) die in een agriturismo woont, een halfuur van Cammarata vandaan. Ook deze 11 maanden oude grote en stevige reu werd uitgebreid op foto gezet. Een agriturismo is een boerenbedrijf dat gastenkamers aanbiedt (een soort van B&B), in het de keuken/restaurant worden veelal zelfgeteelde ingrediënten gebruikt. Hoe lekker dat is mochten we na kennismaking met Fedro zelf ondervinden. Bij terugkomst in Cammarata was het inmiddels al donker en werden we opnieuw begroet door 3 enthousiaste Cane Corso's. De vriendinnen van de mannen waren inmiddels ook thuis samen met nog een bevriend koppel, en om de avond af te sluiten werd er pizza besteld. Na nog een foto samen was het voor ons tijd om afscheid te nemen, het was inmiddels al ruim 23u voorbij en de vermoeidheid van deze lange maar geweldige dag liet zich voelen.

Deze laatste nacht zouden we in Agrigento verblijven, om klokslag middernacht reden we de parkeerplaats van het hotel op, waar we gelukkig nog zonder problemen konden inchecken.

Woensdag 28 mei: Agrigento -> Castelvetrano -> Trapani

De laatste dag van onze reis, en vandaag stond er cultuur op het programma. Sicilië werd in de loop der geschiedenis door vele volken overheerst, waaronder de Grieken, hiervan zijn er op het hele eiland vele sporen terug te vinden. Na het ontbijt bezochten we de Vallei van Tempels, 'Valle dei Templi', een archeologische site in Agrigento (http://whc.unesco.org/en/list/831) Het is een van de meest opvallende voorbeelden van de Griekse kunst en architectuur en is een van de belangrijkste attracties van Sicilië, het gebied werd in 1997 opgenomen in de Werelderfgoedlijst van UNESCO. De term vallei is eigenlijk een verkeerde benaming aangezien de site gelegen is op een heuvelrug buiten de stad Agrigento. Over de temperatuur konden we niet klagen, maar de zon leek vandaag niet van plan te zijn zich te laten zien, wat niet zo erg was gezien onze plannen voor deze dag.

 

De overblijfselen van de 7 tempels liggen op flink wat wandelafstand van mekaar hetgeen ons een mooie wandeling bezorgde op deze woensdagochtend. Van alle tempels zijn de Concordiatempel en de tempel van Juno het best bewaard gebleven. Voor de concordiatempel ligt 'Icarus', een figuur uit de Griekse mythologie. Wanneer hij en zijn vader Daedalus door koning Minos gevangen worden gehouden op Kreta, bedenkt Daedalus een manier om te ontsnappen: hij bouwt vleugels van een houten raamwerk, bezet met veren in en boog vastgezet met was. Omdat de was kan smelten waarschuwt Daedalus Icarus om niet te hoog en dichtbij de zon te vliegen. In zijn enthousiasme wordt Icarus echter roekeloos, hij vliegt te hoog zodat de was toch smelt, en hij stort neer in de Egeïsche zee.
Irritante toeristen maakten het moeilijk hem op foto te krijgen, want hij werd bijna voortdurend omringt door vrouwen die het grappig vonden te poseren terwijl ze de edele delen van de man aanraakten....

De tempel van Juno ligt op het hoogst gelegen punt van de heuvel en gaf ons een schitterend uitzicht over de site en de omgeving. De tempel van Juno had voor ons allebei een bijzondere betekenis, aangezien ik thuis een 'Juno' heb, en Hill het baasje is van haar vader Castellano.





Ondanks de vele foto's die we maakten was het onmogelijk de pracht en grootsheid van deze site vast te leggen, net zoals bij sommige Cane Corso's het geval is moet je ook dit met eigen ogen aanschouwen om de schoonheid ervan helemaal in je op te nemen.

Na het bezoek aan de tempels vertrokken we naar Castelvetrano, gelegen op onze route naar Trapani waar we 's avonds de terugvlucht naar België hadden. In Castelvetrano ligt het archeologische park van Selinunte, dat rond 700 v. Chr. gesticht werd door kolonisten uit het Griekse Megara. Het archeologische gebied van Selinunte bestaat uit meerdere gedeelten: de oostelijke heuvel met diverse tempels, en hemelsbreed 1 kilometer verderop aan zee de ruïnes van de oude ommuurde stad met oa. de Akropolis.

 

Over het terrein pendelt een toeristentreintje, en omdat we 's ochtends al heel wat kilometers afgelegd hadden en geen tijd hadden om een hele dag op de site rond te wandelen besloten we daar gebruik van te maken, wat voor de nodige hilarische momenten zorgde. Ook hier schitterende uitzichten, voornamelijk vanaf de Akropolis die in de heuvels dichtbij zee ligt, daarnaast zeeën van bloemen en omdat het pas voorjaar was slechts weinig toeristen, gelukkig.




Een mooie afsluiter van deze 6-daagse reis doorheen Noordwest Sicilië, na een laatste simpele maar heerlijke lunch in Castelvetrano begaven we ons naar Trapani, waar we om 19u00 de terugvlucht naar Charleroi hadden.
    

 

Nog voor 22u00 stonden we weer op Belgische bodem, blij om weer thuis te zijn maar niet zonder het gevoel van spijt dat de trip waar we zolang naar uitgekeken hadden al voorbij was.
Minder vermoeid dan aan het eind van vorige trips, omdat we deze keer niet alle plannen in een lang weekend moesten proppen, maar desalniettemin waren de dagen goed gevuld. Tijdens en na de reis kreeg ik bericht van andere fokkers woonachtig in de regio die we bezochten, met de uitnodiging om bij hen langs te komen, of de vraag waarom we niet bij hen geweest waren ;-) Dat worden dus plannen voor een volgende keer, want er bestaat geen twijfel over dat we ooit terugkeren...

Deze onderneming was ook een goede oefening voor mijn kennis van het Italiaans, waar ik op zaterdag nog flink moest zoeken naar de juiste woorden ging dat op dinsdag heel vloeiend. Wanneer je niet de mogelijkheid hebt om je verstaanbaar te maken in het Engels zoals in Noord-Italië wel vaak het geval is leer je de taal vrij snel. Wat mij betreft zijn dit soort reizen dan ook veel waardevoller dan jarenlang 1 avond per week op de schoolbanken door te brengen.

De foto's, die gereduceerd werden tot een selectie van bijna 700(!) zijn te vinden in het volgende album, en werden ingedeeld per dag: http://jalbum.net/a/1511377

Als afsluiter nog een woord van dank voor de fokkers Toni Leto en Leandro Sciortino Giuliano (Molossi del Castello - Montelepré), Rosario Perez (Valle del Salso - Palermo), Vincenzo Russotto (Cane Corso dei Sicani - Cammarata). Allemaal spraken ze hun waardering en verbazing uit over het feit dat 2 vrouwen uit het verre België en Nederland een rondreis maakten door Sicilië om meer te zien en leren over hun nationale ras, de Cane Corso. Maar het is hun gastvrijheid en openheid die dit mogelijk maakte. Ook dank aan mijn vriendin Hill de Kuijper om alweer aan mijn zijde te staan en zich dit keer in een Siciliaans avontuur liet storten. En last but not least dank aan onze mannen (en de dochters van Hill) want zonder hun bereidwilligheid om 6 dagen lang alleen voor onze honden te zorgen zou dit allemaal niet mogelijk zijn!

En nu... tegen 200km/u verdergaan met de organisatie van de Belgian Cane Corso days die volgende maand al zullen plaatsvinden, en dan... plannen voor een nieuwe trip...?