European Dog Show Tsjechië

Niet zo lang geleden bevonden Marjan en ik ons in Tsjechië, naar aanleiding van de European Dog Show waar Maximiliano (zoon van Kobra en Bruce) zou deelnemen in de jeugdklasse.






Donderdag 23 oktober

De +- 1000km naar Brno zouden we met de wagen afleggen, met 's ochtends een tussenstop in Lunikov bij Radka (Atison kennel). Marjan was rond 22u bij ons, de pups van Kobra waren die dag net één week oud en er moesten voor vertrek nog individuele foto's gemaakt worden.
Tegen middernacht zat alle bagage in de wagen, onvoorstelbaar hoe twee vrouwen er telkens weer in slagen om een auto vol te proppen voor een trip van slechts een paar dagen... Klaar voor vertrek wachtte ons een verrassing, TomTom die me eerder al door een groot deel van Italië loodste bleek niet over de kaart van Tsjechië te beschikken, ik was er domweg van uitgegaan dat dat wel het geval zou zijn. Gelukkig konden we rekenen op de navigatie van Marjan's telefoon.
Ondanks dat ik de nacht daarvoor vanwege een aanslepende verkoudheid maar 1 uurtje geslapen had, verliep de nacht zonder door slaap overmand te worden. Al babbelend verstreken de uren en kilometers vlot, ook Maximiliano had z'n plek gevonden en was rustig. Een groot deel van de route liep door Duitsland, nooit mijn favoriete land om achter het stuur te zitten en ook in dit deel van het land we reden van de ene wegversmalling in de andere en kostte het redelijk wat concentratie om tussen de betonblokken te rijden. Dat het nog erger kon zouden we in Tsjechië wel ondervinden...



Vrijdag 24 oktober

Bij daglicht bereikten we de Tsjechische grens, van hieruit was het nog zo'n 200km tot bij Radka. Rond half elf reden we het dorp binnen, er was wat verwarring omtrent de straatnaam en het dorp. Zo reden we al zoekend aardig wat rondjes en omdat we beiden hoognodig naar het toilet moesten stopten we in een plaatselijk café... eentje zoals je ze bij ons niet vindt... Na 2 koffies besteld te hebben realiseerde ik me dat we helemaal geen Tsjechische Kronen hadden maar dat bleek geen probleem te zijn voor de uitbater.
Na deze dringende pauze gingen we verder op zoek, er kwam uiteindelijk toch een telefoontje aan te pas voor we bij Radka's huis parkeerden... we waren er al zo'n 5 keer eerder voorbijgereden. Radka, die we kennen van op de shows in Luxemburg en Italië was 5 jaar eerder samen met haar man Josef bij ons op bezoek om Pepper op te halen, een Spaanse reu die op doorreis was en een paar weken bij ons logeerde. We kregen de tijd om bij te komen met koffie en broodjes, waarna we de honden te zien kregen. We waren allebei erg gecharmeerd door de jonge teef Koleta, en de pup Percy die nog beschikbaar was en we allebei liefst mee naar huis genomen hadden ;-)

Voor we vertrokken kregen we de kans om ons wat op te frissen en om te kleden, we zouden Andrey in Praag treffen maar vanwege het uitlopen van onze plannen bleek hij inmiddels alweer onderweg te zijn naar het hotel in Brno, de plek waar 's anderendaags de Euro Dog Show zou plaatsvinden. We besloten Praag dan ook maar over te slaan, dat kon eventueel zondag nog.
Gelukkig maar, Radka die vlakbij Praag woont waarschuwde ons al voor de vervelende route van Praag naar Brno. De wegenwerken maakten dat de 200km er 400 leken. De ene wegversmalling na de andere en massa's vrachtverkeer op de weg. Je kon tot vervelens toe achter deze vrachtwagens blijven hangen, sommige bestuurders deden dat ook... of je kon ze inhalen. Dat laatste vergde opperste concentratie, als ik zeg dat er aan weerskanten slechts 10cm ruimte overbleef dan overdrijf ik misschien nog wel...

Uiteindelijk bereikten we dan toch Brno en vonden vrij snel ons hotel, je kon het niet missen... overal zag je mensen met honden ;-) De parking van het hotel bleek volzet te zijn dus parkeerden we de wagen wat verderop, en nadat we de bergen bagage naar binnen gesleept hadden wachtte een welkome douche. Het hotel was niet duur, de kamer was dan ook klein, simpel en deed me denken aan de militaire kamers wanneer ik voor het werk in een andere eenheid verblijf ;-) Ik vermoedde dat we hoe dan ook niet veel tijd in deze kamer zouden doorbrengen. Niet lang nadat we geïnstalleerd waren kwam er bericht van Mariano die zaterdag ook aan de show zou deelnemen en ondertussen ook aangekomen was. Tegen 21u reden we naar de andere kant van de stad om samen te gaan dineren met de groep die bestond uit Mariano, een collega-keurmeester en twee van zijn pupkopers. Het steakhouse zou vlakbij de plek moeten liggen waar we hadden afgesproken en de wagen parkeerden... het vinden ervan bleek echter niet zo simpel te zijn en terwijl we onnodig een heel eind om liepen en de weg tig keer aan voorbijgangers gevraagd werd, kreeg ik flashbacks van de zoektocht naar een pizzeria (die we uiteindelijk nooit vonden!) in het centrum van Budapest na de World Dog Show vorig jaar!!!

Het was ruim 22u voor we het restaurant vonden... dat om 23u de deuren zou sluiten. Het eten werd ons nog net niet door 'de strot' geduwd en een tweede drankje bestellen was uit den boze. Het plan om elders nog wat te gaan drinken besloten we toch maar te laten varen, na een nacht doorrijden waren we toe aan minstens een paar uurtjes slaap om op zaterdag toch een beetje fris op de show te verschijnen. Op de parking werden de honden nog even uitgelaten en bewonderd en zo werd het alsnog drie uur voor we goed en wel onder de wol lagen.



Zaterdag 25 oktober

  

Zaterdagochtend, ontbijt... niet alleen de kamers maar ook de ontbijtruimte leek op een militair 'iets'. Na een koffie en een broodje was het tijd om ons naar de expo te begeven die niet ver van het hotel lag. We reden de eerste de beste parking op, niet zo'n goed idee bleek later want het was een verdomd eind wandelen naar de hal waar we moesten zijn. We slaagden er in om alle spullen én hond in één keer mee te nemen en na de nodige pauzes bereikten we eindelijk onze bestemming. De controle bij het betreden van het terrein was minimaal, de bevestiging van inschrijving van Maximiliano was voldoende, er was zelfs niemand die me vroeg om entreegeld te betalen.
 

Binnen hadden we de ring waar de Cane Corso gekeurd zou worden gauw gevonden, er waren in totaal 144 Cane Corso's ingeschreven waaronder 78 reuen die door dhr. Danilo Giorgio gekeurd zouden worden. Terwijl we de spullen installeerden zagen we een heleboel bekenden waaronder Andrey, Mariano en Felice. Het was geleden van de allereerste Raduno in Tongeren waar ze samen keurden dat we elkaar weer allemaal op dezelfde plek troffen.
Terwijl Marjan zich ging omkleden, om kwart over negen begon de keuring, haalde ik haar draagnummer op en vernam dat de keurmeester voor de reuen op de valreep gewijzigd werd, hetgeen veel commotie veroorzaakte (vanwege een uitspraak door de Italiaanse kennelclub over een oude aangelegenheid werd het dhr. Giorgio niet toegestaan om op deze show te keuren,). De keurmeester die hem zou vervangen was afkomstig uit Ierland en gespecialiseerd in Terriërrassen... Naast ons uit België en Nederland was Isabella (Cane Corso eigenaar uit Nederland) er ook.

Er waren niet veel baby- en puppyreuen ingeschreven en de jeugdklasse was al snel aan de beurt. 17 jeugdreuen die na kort samen in de ring gestaan te hebben in groepen gesplitst werden. De keuringen verliepen snel, Marjan zette Maximiliano prima neer maar bleef niet in de selectie van de vier reuen die geplaatst zouden worden. De rest van de keuring ging eigenlijk helemaal aan ons voorbij, we hadden het veel te druk met babbelen. Buiten ging Andrey aan het werk met Maximiliano hetgeen een aantal schitterende foto's opleverde. De hele dag regende het complimenten aan het adres van Max, niet alleen die dag maar ook op zondag en na de show, op facebook.




Tegen elf uur begaf zich een hele groep mensen in de ring en bleken de nieuwe Europese kampioenen verkozen te zijn, ik slaagde er nog net in een foto te maken van de reuen die Europees kampioen en Vice Europees kampioen geworden waren, Europees kampioen Strike dell'Antico Cerberus, geboren in Italië, wonend in Rusland, Vice Europees kampioen Ollada Arlekin Kasper, afkomstig uit Rusland. De winnende teven waren inmiddels al verkozen... beide afkomstig uit Rusland en zelfs niet noemenswaardig. Er heerste een gevoel van algemene verontwaardiging onder de exposanten, een groot deel van hen vertrok eenmaal de keuring achter de rug was. Onnodig te zeggen dat wij bij de groep hoorden die op de show bleef rondhangen.
 

 

De Mastino's werden na de Cane Corso gekeurd, zelfde keurmeester... het resultaat was om te huilen. Multikampioen King Louie uit België (fokker/eigenaar Sonja Smidova) die we regelmatig op show tegenkomen, verloor in zijn klasse van een reu die zich bewoog alsof het pijn deed om te lopen...

     

 

 

 

Gladiaterra TsunamiTsunami, of 'Tzumzum', absoluut het vernoemen waard... dit mooie Russische pupje, gefokt door Andrey Sidorov uit twee Italiaanse ouders, (Unico en Gemma dei Volsci) konden we eerder al volgen op facebook, en vandaag zagen we haar in het echt. Ze reisde mee naar Brno met Andrey en Alexandra, waar ze zou overgedragen worden aan haar nieuwe eigenaar Felice. Vrolijk en totaal niet onder de indruk stal ze de harten van velen!

   

Perle der Festung Pacco
Deze knappe jongen zou met ons mee terug naar België reizen. Zijn baasjes Michael en Nicole uit Nederland wachtten op een reu uit het nestje van Kobra, aangezien er enkel teefjes geboren werden stelde ik hen voor uit te kijken naar een geschikte pup. Het aanbod pups dat op de 'for sale' pagina's op facebook is niet te overzien, commerciële fokkers en zelden aantrekkelijke pups. Op de pagina van de Hongaarse fokker Arnold Huszàr vond ik een interessant nestje waarvan er nog enkele reutjes beschikbaar waren. Maandag ontving ik nieuwe foto's van Pacco (die nu Djaga heet), en net als ik waren Michael en Nicole helemaal weg van deze pup. Zijn fokker zou zaterdag aanwezig zijn met zijn Engelse Bulldoggen (zijn Cane Corso's zijn allemaal gecoupeerd en konden dus niet deelnemen aan deze show) en bracht de pup mee.
Tegen de middag kreeg ik telefoon van Arnold en troffen we mekaar bij de ring van de Bulldoggen, waarna we ons naar zijn wagen en de pup begaven. Spannend...bijna alsof het om mijn eigen pup ging ;-) Ook al was het net wakker... ik werd begroet door een vrolijke en onbevangen pup. De foto's hadden er niet om gelogen, hij was werkelijk prachtig.
Samen met het paspoortje kreeg ik een zakje brokken voor de eerste dagen. Het gedrag en de conditie van de pup, en de manier waarop de fokker met hem omging zei me dat dit helemaal goed zat!

Terug in de hal werd de pup meteen overladen met aandacht, het aantal mensen dat op zaterdag en zondag is blijven staan om hem te knuffelen of foto's te maken is niet te tellen. Naast de interesse van vele bezoekers kreeg hij ook complimenten van een aantal Cane Corso fokkers.

Food!!!

Net als in Budapest stonden er rond elke hal kraampjes die streekgerechten verkochten. In wat een vlaag van zinsverbijstering geweest moet zijn maakte ik onderweg naar het cafetaria een omweg om wat te eten te halen. Bekenden weten dat ik op show zelden tijd maak om te eten... laat staan om het zelf te gaan halen. Het werd gerookt varkensvlees met pepers en augurken, misschien geen feestmaaltijd maar zeker niet verkeerd! De prijs van het eten en drinken in Tsjechië was overigens in vergelijking met de West-Europese landen absurd laag.

 

 

We maakten in tussentijd ook kennis met Massimiliano wiens reu Nerone vandaag Europees Jeugdkampioen geworden was. De uren verstreken en uiteindelijk besloten we dat we net zo goed konden konden blijven tot de erekeuring van de jeugdhonden achter de rug was. Francesco Cesaro zou Nerone voorbrengen, en die man is een spektakel op zich. Ik bezocht zijn kennel vorig jaar tijdens de trip naar Napels, je zou het hem niet nageven maar hij weet verdomd goed hoe een hond neer te zetten in de ring. Zoals zo vaak het geval is bij de Cane Corso werd Nerone niet geplaatst.


Met het naderende einde van de show kwamen er parkeerplaatsen vrij bij de hal. Ik besloot een poging te ondernemen om de wagen aan deze kant van het terrein te krijgen zodat we niet meer met spullen hoefden te sleuren. Pacco ging mee, en het kan bijna niet anders of hij had eerder al aan de riem gelopen, zo goed volgde hij. In de ramen van spiegelglas bewonderde ik zijn mooie beweging... en begon een serieus zwak te krijgen voor deze slimme, alerte en aanhankelijke pup...




Zaterdagavond

Een aantal mensen bracht de nacht nog door in Brno en het plan was om samen wat te gaan eten, dus werden er nummers uitgewisseld. In het hotel wachtte ik op bericht van Mariano om te weten wat de plannen waren, hij liet weten rond half negen af te spreken in het centrum van Brno. Tja... centrum, hoe in godsnaam zou zo'n groep mensen waarvan niemand de stad kende erin slagen elkaar te vinden. Met behulp van de navigatie vond Marjan een straatnaam die naar iedereen doorgestuurd werd, en na het douchen en omkleden vertrokken we. Puppy bleef in de bench in de kamer met wat snoepjes ter afleiding, Maximiliano alleen in de kamer laten leek ons niet zo'n goed idee, zijn bench stond al klaar in de wagen.

De rit naar Brno was nogal chaotisch... zodra je het centrum nadert liggen de wegen vol met tramsporen, en op een bepaald moment hadden we het toch klaargespeeld om verkeerd te rijden en stonden we op het tramspoor, te wachten aan een halte tot de tram voor ons vertrok. De wachtenden wierpen ons vreemde blikken toe, maar het ergste was dat Massimiliano en Felice die achter ons aanreden gewoon volgden en dezelfde fout maakten!

Het was druk in het centrum, op het moment dat mijn telefoon niet stil stond door berichtjes van zij die al op de bestemming aan het wachten waren besloot de batterij van Marjan's telefoon het voor bekeken te houden.......weg navigatie! We zagen ons genoodzaakt om nabij het station te parkeren en het laatste stukje te voet te wandelen.
Aangekomen bleek dat we uitgezonderd Andrey en Alexandra die wat later kwamen, compleet waren: Mariano en vrienden, Luigi uit Duitsland en vriend, Massimiliano, Felice en wij. In het restaurant/pizzeria waar we naar binnen gingen moesten tafels bij mekaar geschoven worden om iedereen plaats te bieden. Niet viel later voegden Andrey en Alexandra zich bij ons, en nog twee Griekse dames uit de Cane Corso wereld, alles bij mekaar een bont gezelschap uit Italië, Rusland, Duitsland, Nederland, België en Griekenland.



Ondanks het slaapgebrek waar zowat iedereen aan tafel mee te kampen had verliep de avond luidruchtig en met heel veel humor. Sowieso lachen geblazen met iemand als Felice aan tafel, wiens droge humor net als in België in 2012 voor de nodige hilariteit zorgde. Na het eten begaf ook Francesco Cesaro zich onder ons... nog meer herrie aan onze tafel ;-)

Marjan was zondag jarig en dus besloten we om na het eten samen nog even wat te gaan drinken om dat te gaan vieren, je wordt maar één keer 30!

Aangekomen aan de wagen lag Max nog rustig te slapen, in het hotel gaven we ons over aan nog een paar uurtjes broodnodige slaap, gelukkig één uurtje extra vanwege de klok die dat weekend teruggedraaid werd.

Zondag 26 oktober
Veel te snel ging de wekker en nog half versuft verplichtten we onszelf op te staan en ons klaar te maken voor showdag nr 2. Het plan was eigenlijk om vandaag zodra de show ten einde was door te rijden naar Praag dat op de route ligt maar geen van beiden voelde er iets voor om daar vandaag rond te lopen, laat staan de 1000km naar huis af te leggen. Het hotelpersoneel had er gelukkig geen moeite mee te dat we pas 's avonds zouden uitchecken, op die manier konden we na de show toch nog een paar uurtjes slaap pakken.

 

Max was vandaag ingeschreven voor de internationale show in Brno, het aantal deelnemers vandaag lag een stuk lager dan op de Euro Dog Show. Er waren 5 reuen ingeschreven in de jeugdklasse waarvan er een afwezig was. De eigenaar van een van de overige reuen had problemen met het ophalen van zijn draagnummer, dat op het secretariaat lag. Het ringpersoneel had er geen moeite mee om te wachten maar toen hij in de ring verscheen (de individuele keuring was nog niet begonnen) weigerde de keurmeester hem te keuren. Schijnbaar gebeurde een dag eerder exact hetzelfde met een andere exposant, en ook vandaag zorgde het voor de nodige commotie en discussie. Ze was hoe dan ook niet te vermurwen, triest als je bedenkt dat mensen een heleboel kilometers afleggen en een extra hotelovernachting boeken om er ook vandaag bij te kunnen zijn. De overige drie reuen waaronder Maximiliano werden gekeurd, een van hen liet totaal geen gangwerk zien en de andere leek eerder een zwarte Bullmastiff. Iedereen buiten de ring was het ermee eens dat Max dit zonder moeite moest halen, maar hij werd derde.

Ik wilde graag de hele Cane Corso keuring zien, helaas had de organisatie om de een of andere reden besloten de Bullmastifs in te delen tussen de Cane Corso reuen en teven. Dus wachtten we... en werd het alsnog laat. Ook de keuring van de teven raakte kant nog wal, al moet erbij gezegd worden dat de kwaliteit bedroevend was. De sterallures van één bepaalde Russische fokker deden mijn haren opnieuw overeind staan, ook Max had duidelijk genoeg van haar en zette het voor het eerst dat weekend op een luid blaffen toen ze aan het eind van de keuring de aandacht nog eens wou trekken door met haar Multi kampioen in de ring te gaan paraderen ;-)

Ook Max moest er blijkbaar niet veel van weten want hij zetten het op een blaffen zoals hij dat hele weekend nog niet eerder gedaan had.

 

Met het einde van de show was het voor ons ook tijd om te vertrekken en op zoek te gaan naar een mcDonalds zodat we in elk geval niet met een lege maag in bed hoefden te kruipen. Na deze late lunch, het was inmiddels al vier uur... slapen. Om negen uur werden we gewekt door het alarm, nog een laatste douche, inpakken, uitchecken en als minst favoriete onderdeel alles weer in de wagen puzzelen. Het was elf uur toen we startklaar waren, verbazingwekkend fit vanwege de paar uurtjes slaap namiddag (ja... zo af en toe hebben we ook een verstandig idee). De terugrit verliep dan ook vrij makkelijk, op de weg naar Praag bevonden zich gelukkig minder versmallingen dan in omgekeerde richting het geval was. Vlak voor de Duitse grens, het was inmiddels drie uur, hielden we nog 1 keer halt aan de mcDonalds, en om elf uur 's middags waren we weer in Tongeren, waar ik begroet werd door een aantal overenthousiaste honden, en lichtelijk in shock was bij het zien van Kobra's pups die in nog geen 4 dagen gigantisch veel gegroeid waren!!!



Na nog een laatste koffie samen vertrok ook Marjan huiswaarts.
De baasjes van Pacco (nu Djaga) kwamen hem ophalen om twee uur en brachten een lekkere rijsttaart mee. Het viel niet mee om deze mooie en aanhankelijke pup te zien vertrekken, gelukkig woont hij niet zo ver bij ons vandaan en heeft hij geweldige baasjes met wie we zeker contact zullen houden... de kans is heel groot dat we in de toekomst een meisje hebben voor deze knappe kerel ;-)


Het volledige album van het weekend in Tsjechië is hier te bekijken!