Kobra dei Molossi d'Eburon x Bruce della Porta Dipinta, Italië maart 2013

In maart werd Kobra loops! Na een paar progesterontesten bij de dierenarts om het beste dektijdstip te bepalen, vertrokken Hill en ik op donderdagavond 28 maart richting Italië. De reis verliep vlot, Kobra vond al snel haar plekje op de achterbank en leek totaal geen moeite te hebben met de lange rit. Omdat we deze keer wat later vertrokken waren, werden we aan de andere kant van de Gotthard tunnel getrakteerd op een prachtig besneeuwd landschap bij daglicht.

Tegen de middag namen we de afslag Riccione om even later voor het hotel te parkeren. Fysiek eigenlijk uitgeput van een nacht zonder slaap, maar mentaal klaarwakker van de spanning en de vele cafeïne.

Het hotel was meer dan prima. De ontvangst was hartelijk, maar wat helemaal super was was dat ze helemaal gek waren van Kobra. We raakten het hotel niet binnen of buiten zonder dat de uitbaters en hun familie haar allemaal uitgebreid geknuffeld hadden. Dat het een Cane Corso was en wát een Cane Corso is hoefde je daar nergens uit te leggen ;-)

Na het uitpakken van de bagage en een verkwikkende douche (daaag paar uurtjes slapen) vertrokken we naar Mulazzano di Coriano, op weg naar de heerlijke reu die we voor Kobra uitgekozen hadden.
De navigatie koos dit keer voor een iets 'rustiekere' route, gelukkig geen probleem voor Hill's 4x4.
Aangekomen bij Mariano en Daniela maakten we eerst kennis met de jonge reu mr. Hannibal (kleinzoon van Bruce) en z'n eigenaar.

En daarna maakte Kobra voor het eerst kennis met Bruce, die ze in eerste instantie geloof ik het liefst onthoofd had, hetzelfde had ze voor Mariano in gedachten. Maar niet veel later was de eerste dekking dan toch een feit :-)
Binnenshuis werden we opgewacht door Marvin, klaar om uit uitgebreid geknuffeld te worden. De rest van de avond verliep standaard. Koffie, foto's kijken en ellenlange gesprekken over de Cane Corso, en werd afgesloten in de pizzeria wat verderop.

 

Relaxed, dat is het woord dat het paasweekeinde in Italië eigenlijk het beste omschrijft. Zaterdagmiddag bezochten we Idem, Divina en Brando della Porta Dipinta bij hun eigenaar Bruno Cecconi. Zon, wolken en ietwat regen wisselden elkaar al de hele namiddag af en op de terugweg spotten we een prachtige regenboog aan de hemel. Net alsof we die in België nooit zien moést de wagen aan de kant, want er moést een foto van gemaakt worden ;-) Mariano die eerst keek alsof ik knettergek geworden was zat uiteindelijk zelf met de camera in de hand om heuvelafwaarts foto's te maken van een nog beter uitzicht. Blijft mooi om te zien, en naar mijn idee was het ook een gunstig voorteken :-) 

In Coriano vond de tweede dekking tussen Kobra en Bruce plaats, ze begon hem nu toch stilaan leuk te vinden... Na opnieuw een gezellige avond in de pizzeria (sorry, het wordt geloof ik eentonig) bleven we tot een gat in de nacht wakker, babbelend en gemengd lachend ons ergeren om de lawaaierige hotelgasten een kamer verder ;-) Aangezien we  toch de laptop bij de hand hadden werd ook het Nederlandse Cane Corso forum even gecheckt, waar de zoveelste rel op dat moment gaande was. Dat werd snel weer weggeklikt... en god wat waren we blij met het besef dat de Cane Corso wereld ook hele mooie kanten heeft :-) Tegen beter weten in was het 3u (met het zomeruur dat net was ingegaan 4u) voor we onder zeil waren.

De volgende ochtend, Pasen, wachtte er een uitgebreid ontbijtbuffet, Kobra mocht gewoon mee.  Na een heerlijke strandwandeling reden we naar San Marino. Slechts 20km bij Riccione vandaan, maar  helaas was het daar bewolkt, regenachtig... en vooral druk!!! Het uitzicht dat anders vast wel prachtig zal zijn werd nu belemmerd door een dikke mist, jammer maar helaas. Dan maar naar de mc Donalds om onze teleurstelling weg te eten met een vettige hap ;-)

 

Mariano, die die dag moest keuren op een show in Rimini was ondertussen al terug. Hoog tijd om  Bruce zelf eens uitgebreid op de foto te zetten. Kobra die inmiddels al uit de wagen was en door Hill vastgehouden werd stond deze keer van op afstand al klaar, wat een contrast met de eerste avond ;-)






Maandag, onze laatste dag. We checkten uit in het hotel zetten koers naar Morciano di Romagna bij Rimini. Op deze locatie vond eind 2009 ook de Raduno dell'Anno plaats, de show die ik bezocht op de terugweg van het ophalen van Nina en het was best apart om daar jaren later terug te staan. De Cane Corso's werden die dag gekeurd, en al waren er maar 5 exemplaren aanwezig, het mocht de pret niet drukken. Hier kwamen we ook dhr. Danilo Giorgio tegen, die onze honden al meerdere keren gekeurd heeft. Een gezellig weerzien, en uiteraard was hij benieuwd wat we tijdens het paasweekeinde samen met Kobra in Italië deden ;-) 
 

 

Omdat het op de snelweg Rimini - Bologna heel druk scheen te zijn vanwege het einde van het paasweekend besloten we later te vertrekken, liever een laatste keer samen eten dan uren in de file te moeten doorbrengen. Tegen 22h namen we afscheid, de vingers kruisend voor een geslaagde dekking. Wat zagen we op dat moment op tegen de lange rit die we nog voor de boeg hadden (heen is altijd minder vermoeiend dan terug!). Maar we kwamen de nacht goed door, wanneer Hill voor een tijdje de ogen dichtkneep hield de muziek me gezelschap :-) Kobra gaf geen kik, best wel benijdenswaardig hoe knus haar nestje op de achterbank was. Wat heeft dat meisje zich goed gedragen deze dagen, ze had ook geen enkele reden tot klagen natuurlijk... 's nachts in het hotel sliep ze in bed, alle aandacht voor haar alleen en dan ook nog zo'n knappe bink met wie je elke avond wat tijd mag doorbrengen ;-)

Op dinsdagochtend arriveerden we weer in Tongeren. Helemaal 'ontregeld' vanwege alweer een nacht zonder slaap. Maar het was de moeite waard, daarover geen twijfel. Op woensdag moest er weer gewerkt worden, minder fijn want eigenlijk had ik liefst de rest van de week rondhangend in huis bij de honden willen doorbrengen. Maar dat kan niet... met een dure hobby als deze moet er nu eenmaal gewerkt worden ;-)

De maand april vloog voorbij. Al vanaf haar terugkomst was Kobra rustiger en aanhankelijker, en dat werd alleen maar erger. Je hoopt, maar durft ook niet teveel hopen... Ook haar lichaam leek te veranderen, maar dat zegt niet alles. Op 30 april, 30 dagen na de 3de dekking hadden we de afspraak voor de echo. De spanning nam toe, maar meteen werd duidelijk dat Kobra drachtig was. Het paasweekend bleek dus vruchtbaar geweest te zijn :-D
(Klik hier voor het volledige fotoalbum van deze trip)