Jack dei Molossi d'Eburon, BEST IN SHOW op de Nationale d'elevage van de Belgische Cane Corso Association!

  

Op  zaterdag 25 augustus vond de jaarlijke Belgische Cane Corso clubshow plaats, naar gewoonte was dit in Hensies, vlak tegen de Franse grens. Gelijktijdig met deze show was er de tentoonstelling in Rotterdam, spijtig want dat was Jaws' eerste kans om zijn Nederlandse kampioenschapstitel te behalen. Maar geen denken aan dat ik de nationale clubshow met rasspecialist Danilo Giorgio uit Italië zou missen voor een gewone show met keurmeester waarvan ik geen idee had hoever haar kennis van de Cane Corso reikte. Kampioen worden kon later altijd ;-)

Alleen Jaws en Kobra waren ingeschreven, Arek zou ons vergezellen om deel te nemen in de 'classe reproducteur'. Jaws' nestbroer Jack was er ook met z'n eigenaren Tom en Ciska en zou voor het eerste samen met Jaws in de openklasse staan. Ook Kai, nestbroer van Kobra was van de partij met baasje Wendy evenals onze vrienden Marielle en Kevin met hun teefje Dana dat eind dit jaar door Jaws gedekt zal worden.

Het weer zag er 's ochtends vroeg twijfelachtig uit en het bleef tot 's middags fris en betrokken, op een paar druppels na bleven we gelukkig bespaard van regenbuien en tegen de middag brak de zon eindelijk door.

Er namen in totaal 60 Cane Corso's deel aan deze show, afkomstig uit België (voornamelijk uit Wallonië) en Frankrijk, Nederland werd vertegenwoordigd door de honden van Laura van Raaij van kennel La Vita Bella die zowel met haar baby teefje en reutje een welverdiende eerste plaats behaalde.

Danilo Giorgio als keurmeester aan het werk zien is altijd de moeite, zijn manier van keuren getuigt van veel kennis en passie voor het ras. Omdat hij nagenoeg enkel Italiaans spreekt werd hij voor de vertaling naar het frans bijgestaan door dhr. William Guitton van kennel 'La Guittonnie' in Frankrijk. Ook nu werd er door hem streng gekeurd en werd er niet kwistig omgegaan met het toekennen van de kwalificatie 'uitmuntend'.

 

 
Kort na de middag was ik aan de beurt met Kai (19 maanden oud) die in de intermediaire klasse reuen 1ste werd met een 'zeer goed'. Het was Kai z'n eerste show en zoals ik al verwacht had toonde hij hetzelfde geweldige gangwerk als z'n zusje, hetgeen hem ook de eerste plaats opleverde.








Kobra, die in intermediaire klasse teven stond viel heel erg in de smaak en werd
eveneens 1ste met een uitmuntend!



 

 

Openklasse reuen, Aloïs bracht Jack voor en zelf stond ik met Jaws in de ring, voor de eerste keer samen. Een heel spannende klasse, beide broers bleven in de selectie samen met nog 2 Franse reuen. Na het plaatsen van nr 4 en 3 moesten de broers tegen mekaar lopen...
 
 

 

 
 Jack werd 1ste, Jaws 2de :-D Jack behaalde zo z'n eerste kampioenschapspunt, Jaws kreeg het reserveCAC. Een heel bijzonder en onvergetelijk moment. Tijdens het bespreken van deze klasse werd er door de keurmeester opgemerkt dat beide reuen heel veel gelijkenissen vertoonden, niet wetend dat het broers waren. Hij verkoos de expressie van Jaws maar viel voor het krachtige en temperamentvolle gangwerk van Jack. Tja en wie anders zou je die eerste plek net zo hard gunnen dan die knappe reu die eveneens door jezelf gefokt werd :-D

 

 

 

 

Voor het kiezen van beste teef ging het tussen Kobra en de winnende teef uit de kampioensklasse, Kobra won en behaalde daarmee eveneens haar eerste CAC! Jack won het van haar en werd best in show! Zijn baasjes waren super trots en blij net als wijzelf.
 
 
 
 
 
 
 
Omdat er deze keer meerdere dei Molossi d'Eburon honden deelnamen had ik ons ook ingeschreven voor de groepskeuringen. Ook hier vielen we in de prijzen:
 

 
Beste paar: Jaws en Jack dei Molossi d'Eburon
Beste koppel: Kobra en Kai dei Molossi d'Eburon
Beste fokkerijgroep: Jaws, Jack, Kobra en Kai dei Molossi d'Eburon
Beste reproducer: Arek de la Horde du Bois des Centaures met zijn kids Jaws, Jack, Kobra en Kai.


 


 



 
Arek viel in het verleden al een paar keer in de prijzen bij Danilo Giorgio, het was een waar genoegen om op deze dag zijn nageslacht door hem te laten keuren en uitstekende resultaten te zien behalen.

De volledige fotogalerij:
http://jalbum.net/a/1251763

  

Destination Calabria...

Het zuiden van Italië, mijn favoriete deel van dit prachtige land. Deze keer was de bestemming Calabrië en het was mijn moeder die me vergezelde tijdens deze onvergetelijke trip. Drie jaar geleden bezocht ik reeds een klein stukje van de streek Puglia, Puglia en Calabrië staan bekend als de streken waar de oorsprong van de Cane Corso ligt, het is hier dat men destijds begon aan de heropbouw van het ras. Het is dus niet alleen vanwege z'n schoonheid dat deze regio een grote aantrekkingskracht op me uitoefent...
De laatste dagen van deze vakantie zouden we doorbrengen in Matera (Basilicata) en Bari (Puglia).

Hoewel mijn moeder gek is van honden kon ik het niet maken om een week lang alleen maar fokkers te bezoeken ;-) Deze reis zou dus een combinatie worden van vakantie én Cane Corso. Ik had al geruime tijd contact met Vincenzo Gagliardi van de kennel dei Molossi dell'Angra, een bezoek aan hem en zijn honden van wie ik grote fan ben stond zat dus zeker in de planning.

De communicatie verliep tot dan altijd met de hulp van google translator aangezien Vincenzo enkel Italiaans spreekt. Het leek me dus niet overbodig om een boekje met de basisbeginselen van de Italiaanse taal aan te schaffen zodat we straks niet overgeleverd zouden zijn aan gebarentaal ;) Maar dankzij mijn eeuwig drukke leven raakte ik helaas niet verder dan les 1...
Vanwege het hoogseizoen en de daarbij horende drukte in zijn hotel was het voor hem moeilijk om zich vrij te maken in de maand augustus. Veel van de honden door hem gefokt zitten verspreid over Calabrië en Sicilië en het zou voor hem makkelijker zijn wanneer we in de maand september langskwamen zodat hij met ons kon rondrijden om deze honden te bezoeken. De trip uitstellen tot september was voor mij echter niet mogelijk vanwege het werk. Maar ik zou al meer dan tevreden zijn met wat ik bij hem te zien kreeg, terugkeren naar deze streek kon later nog altijd.

 

 

 

Donderdag 16 augustus: Charleroi  -> Lamezia Terme

Met Ryanair vertrokken we 's middags vanuit Charleroi naar Lamezia Terme. Een volgeboekte vlucht, chaos aan boord want er bleek niet voldoende ruimte te zijn voor de handbagage van alle passagiers. Met behulp van de stewards vond uiteindelijk toch alles een plekje en kon er vertrokken worden. Een heleboel mensen klagen over het gebrek aan comfort bij Ryanair, de ruimte mag dan inderdaad een beetje beperkt zijn... als je echter ooit hebt meegevlogen met de C130 (vrachtvliegtuig van het Belgische leger) dan weet je pas wat gebrek aan comfort is, geloof me ;-)

Zo'n 2,5 uur later landden we in Lamezia, een kleine luchthaven en het duurde dan ook niet lang voor we met onze bagage buiten stonden. Het ophalen van de huurwagen nam iets meer tijd in beslag en tijdje later hadden we de sleutel van onze Fiat 500 op zak. Met toch enigszins knikkende knieën kroop ik achter het stuur, hopend dat we de Italiaanse rijstijl zouden overleven. Nu krijg ik regelmatig te horen dat mijn eigen rijstijl daar dichtbij in de buurt komt dus dat moest goedkomen!

Pizzo

De navigatie werd ingesteld op het eerste adres waar we zouden overnachten maar onderweg hielden we zoals gepland eerst halt in Pizzo. Even voor we daar arriveerden zagen we de zee opdoemen, deze zou tijdens deze vakantie niet vaak uit het zicht verdwijnen. Foto's die ik voorheen op internet zag logen er niet om, het water was in werkelijkheid net zo helder van kleur. Pizzo staat vooral bekend om z'n traditionele ijs, Tartufo di Pizzo. Na het eten van een heerlijke eerste pizza grepen we de kans om deze specialiteit dan ook te proeven.

  

Capo Vaticano

Vanuit Pizzo trokken we richting Capo Vaticano waar we de eerste nacht zouden doorbrengen. Deze rit leverde prachtige uitzichten op met de zee voortdurend aan onze rechterzijde.

Na het inchecken in het hotel en ons opgefrist te hebben gingen we op verkenning. Aangezien ik mijn externe flitser niet had meegenomen was het onmogelijk om foto's te maken, dat zouden we 's anderendaags vroeg in de ochtend doen.

 

Vrijdag 17 augustus: Capo Vaticano, Tropea, Palmi, Scilla

Capo Vaticano, vroeg in de ochtend

 

Tropea
Tropea overtrof alle verwachtingen. Een spectaculaire plek, het stadje ligt bovenop een berg en vanop diverse plekken heb je een prachtig uitzicht over de turqooisblauwe baai en de haven.

Na boven wat rondgekuierd te hebben gingen we naar beneden om te zwemmen, we waren er uiteraard niet de enigen, maar de schoonheid van deze plek maakte de drukte op het strand meer dan goed.



    

 

Palmi, Scilla
Na een late lunch was het tijd om naar Palmi te vertrekken, opnieuw een spectaculaire route die prachtige beelden opleverde. Het hotel in Palmi was groot en luxueus maar diende voor ons enkel als plek om te overnachten. Na een welkome douche en een minimum aan rust vertrokken we naar Scilla dat daar niet ver vandaan gelegen is. Onderweg naar Scilla zagen we voor het eerst Sicilië in de verte opdoemen. Scilla is de plek waar de afstand tussen Sicilië en het Italiaanse vasteland het kortst is, ik liet me vertellen dat wanneer men ooit een brug zal bouwen dat op deze plek zal gebeuren. Tot het zover is gebeurt de overtocht per ferry vanuit het iets verder gelegen Villa San Giovanni. In Scilla vist men nog steeds op de traditionele manier op zwaardvis (met een spotter boven in de mast die het water afspeurt naar een mogelijke vangst). Om dit tafereel te kunnen aanschouwen zouden we echter veel vroeger in de dag daar moeten zijn... ach een mens kan niet alles hebben.
Dolgelukkig dat we een parkeerplaats bemachtigd hadden gingen we op verkenning, honderden trappen naar beneden om op de dijk te geraken. Zeven uur voorbij en nog steeds lagen de mensen op het strand, er heerste een gezellige drukte op deze mooie plek. We waren beiden onze camera vergeten in het hotel, gelukkig kon ik een aantal foto's maken met de telefoon.




Zaterdag 18 augustus: Reggio Calabria

Reggio Calabria, helemaal beneden in de punt van de laars van Italië. Hier hadden we 2 overnachtingen geboekt. De route van Palmi naar Reggio Calabria was bijzonder en liep langs de kust, via tunnels door de bergen heen.

De bed&breakfast (night&day) die we hier geboekt hadden bleek al vanaf het eerste moment een uitstekende keuze te zijn. De wagen mocht gratis in de parkeergarage onder het gebouw geparkeerd worden en ondanks dat we aan de vroege kant waren mochten we de kamer reeds in gebruik nemen. Zeer vriendelijke eigenaren waarvan de dame perfect engels sprak en ons de nodige tips gaf over deze plek en omgeving.

Voor de verandering hoefde er deze keer geen afdaling te gebeuren en stonden we in no time op de promenade (de Lungomare). Eerst lunch en dan relaxen op het strand, dat waren de plannen. De zee was hier opvallend ruiger dan in Tropea, het water nog steeds even helder.

Na een douche en wat rust in de kamer gingen we terug op pad, op zoek naar het restaurant dat ons eerder aanbevolen werd. Daar waren we niet de enigen die op een tafeltje wachtten... namen werden genoteerd, de lijst werd afgewerkt en een tijd later hadden we dan toch een plek. Het eten was lekker, maar niet spectaculair. Het is vooral de ligging aan zee en de inrichting van deze zaak die het 'm doen.

 

 

 

Zondag 19 augustus: Villa San Giovanni -> Messina. Taormina, Mount Etna

Op zaterdag was er nog twijfel over de plannen van zondag, het bergdorpje Gerace of een bezoek aan Taormina op Sicilië... Het was de eigenaresse van de bed&breakfast die de twijfel wegnam, zondag zouden we naar Sicilië gaan.

Na een vroeg ontbijt reden we op zondagochtend naar het iets verder gelegen Villa San Giovanni, kochten daar een kaartje voor de overtocht en namen plaats in de rij wachtenden op de overtocht.


De 20-minuten durende overtocht was een belevenis op zich. Sicilië naderde snel en we kregen een mooi uitzicht op Messina. Het verkeer daar bleek nog hectischer te zijn dan op het vasteland, wanneer het verkeerslicht van rood op groen sprong werd mekaar geen tijd gegund om te vertrekken en werd er druk geclaxonneerd ;-)




De rit van Messina naar Taormina duurde zo'n 45 minuten en verliep vlot. Taormina ligt in de bergen en halverwege parkeerden zoals ons aangeraden was de wagen en maakten we gebruik van de shuttledienst om helemaal boven te geraken.



   

Taormina was schitterend mooi, samen met Tropea zonder twijfel op vlak van locatie hét hoogtepunt van deze vakantie. Zowel het stadje als het Grieks Amfitheater overtrof alle verwachtingen. Het enige dat tegenviel waren de vele idiote mensen die op het idee gekomen waren hun hond mee te nemen in de bloedhete zon, echt onvoorstelbaar!!!



Vanwege de hitte was er veel mist op zee en die nam het zicht op de etna in de verte grotendeels weg. Die hadden we toch graag gezien dus vertrokken we na de lunch richting Zafarina...... Alweer een onvergetelijke tocht die met geen woorden te beschrijven is.

 

Laat in de avond stonden we terug in de -nu wel lange- rij aan te schuiven voor de overtocht naar Villa San Giovanni. Deze keer wachtte een ferry met meerdere verdiepingen, van binnenin bekeken leek het eerder een parkeergarage dan een vaartuig. Zoals ik al gevreesd had was het niet simpel om de wagen terug aan wal te krijgen,  eens de ferry aangemeerd was en de poorten opengingen wou iedereen om ter snelst van boord. Het is me tot op heden nog steeds een raadsel hoe ik de wagen onbeschadigd aan wal kreeg ;-) Aangekomen in het hotel fristen we ons op en genoten we nog een laatste keer van Reggio Calabria by night.

 

 

Maandag 20 augustus: Villa San Giovanni. Reggio Calabria -> Spadola (dei Molossi dell'Angra)

Villa San Giovanni (Nero dei Molossi dell'Angra)
Op maandag was ik bij dag en dauw uit de veren. Ik had om 8 uur een afspraak met Salvatore, de eigenaar van Nero dei Molossi dell'Angra die in Villa San Giovanni woont. Deze afspraak werd nog op de valreep geregeld via Vincenzo en stond pas definitief vast toen ik zondagavond laat facebook opende. Eindelijk Cane Corso... vol spanning legde ik het korte stukje naar Villa San Giovanni opnieuw af, en enkele minuten later ontmoette ik het baasje van Nero, en Nero zelf uiteraard. Nero voldeed perfect aan het beeld dat ik vanop foto's van hem had. Een imposante en krachtige reu van 6 jaar oud die pas kortgeleden officieel geröntgend werd en HD en ED-vrij bevonden werd. Mijn camera kreeg het druk met de honderden foto's die van deze kerel gemaakt werden. Hier werd mijn kennis van het italiaans voor het eerst op de proef gesteld, en raar maar waar... zonder al te veel moeite wisten we ons tegenover mekaar uit te drukken.

Na uitgebreid afscheid genomen te hebben van Nero dronken Salvatore en ik nog een koffie even verderop en werd mijn laptop erbij gehaald om hondenfoto's te bekijken. Wat een zalige manier om een maandag te beginnen!

Aangekomen in de B&B had mijn moeder de bagage al ingepakt en konden we na het ontbijt uitchecken, niet zonder nog gezellig nagepraat te hebben met de eigenaren.

 Reggio Calabria -> Spadola

We besloten de resten van de Griekse omwalling in Reggio nog te bezoeken, die bij de promenade liggen maar eigenlijk nog maar zo weinig voorstellen dat we ze de voorgaande dagen over het hoofd hadden gezien. Nog een laatste wandeling op de Lungomare, laatste foto's maken daar en een laatste keer ijs eten van Cesare.

     

 

 

Kort na de middag tankte ik de wagen voor het eerst terug vol en begonnen we aan de in principe 1,5 uur durende rit naar Spadola. 'In principe', omdat je er steevast langer over doet dan de navigatie aangeeft ;-) Opnieuw verbaasde het me hoe snel we van de kust in de bergen zaten.

We begonnen aan een rit vol haarspeldbochten met prachtige uitzichten. Het landschap hier was opvallend groen, we reden dan ook het Asprimonte gebergte in. Spadola ligt in het binnenland, maar het binnenland van Calabrië is op z'n breedst zelfs maar 50 kilometer. Vanwege het vele klimmen en slingeren door de bergen duurt een rit daar echter langer dan normaal.
Hier ging het trouwens bijna mis met de wagen... Achteraf bekeken hield ik de koppeling tijdens het klimmen langer ingedrukt dan nodig... gelukkig kregen we geen panne maar de tijdelijke geur die uit de motor kwam deed toch wel het benauwde zweet bij me uitbreken.
 
Na de wagen even wat rust gegeven te hebben (bijgestaan door een vriendelijke Italiaan met een blitse Alfa Romeo Guiiletta) arriveerden we bij hotel 'Duca di Calabria'. Het hotel van Vincenzo Gagliardi, en nog voor we ingecheckt waren stond hij bij ons om ons welkom te heten. Het was inmiddels al ruim 15u en de keuken was gesloten, maar het personeel werd opgetrommeld om alsnog een maaltijd voor ons te bereiden. Beiden startten we met een biertje (en godzijdank, eindelijk met Stella een Belgisch bier voor onze neus ;-) ), en na de antipasti werd het hoofdgerecht opgediend, gegrilde varkensfilet voor mij en zwaardvis voor mijn moeder. Heerlijk, zonder twijfel de beste keuken waarvan we tijdens deze vakantie mochten proeven! Net klaar met eten zag ik
door de achterdeur Vincenzo, die wist hoe ongeduldig ik was om de honden te zien, aangewandeld met Vera dei Molossi dell'Angra, een schitterende pup die ik maar al te graag mee naar huis had genomen ;-)
Twee pups door Vincenzo gefokt woonden wat verderop en konden we dus ook bezoeken, na halt gehouden te hebben voor een korte koffiepauze in een typische zaak in het dorp.




Het was me meteen duidelijk wat voor passie deze man voor zijn honden had, het aantal honden dat hij in zijn eigen kennel had beperkte zich ook slechts tot vijf en de wijze waarop hij met hen omging was mooi om te zien. Na een korte kennismaking met de honden werd de bagage naar onze kamer in dit schitterende hotel gebracht, en begaf ik me met camera terug naar beneden voor een uitgebreide kennismaking met en fotoshoot van de honden, heerlijk... hier had ik heel lang naar uitgekeken. Daags nadien was er de mogelijkheid om na ons vertrek bij hem langs Catanzaro te rijden om de honden van Fabio Foti te bezoeken. Deze laatste zou er die dag zelf niet zijn maar regelde dat een vriend van hem ons zou opwachten aan het benzinestation en ons voor zou rijden naar de kennel.




Na een ontspannende douche, rust (lees: facebook) en een uitgebreid telefonisch verslag aan het thuisfront begaven we ons naar het restaurant dat drukbevolkt was met zowel hotelgasten als lokale bevolking. Het eten -deze keer de pasta van het huis- was wederom voortreffelijk en het was niet verwonderlijk dat de zaak zo vol zat. Ondanks mijn beperkte kennis van het italiaans verliepen de gesprekken met Vincenzo vlot, deels omdat Italiaans veel overeenkomsten heeft met het Frans en deels omdat ik toch meer kynologische termen bleek te kennen dan verwacht.

 

Dinsdag 21 augustus: Spadola -> Catanzaro -> Matera

Na het ontbijt checkten we uit in het Duca di Calabria en namen we afscheid van Vincenzo Gagliardi. Met het telefoonnummer van Gariano (de man die ons zou opwachten en ons naar de kennel zou leiden) op zak en de naam van het benzinestation in Catanzaro waar hij ons zou opwachten vertrokken we. Vandaag zouden we heel wat kilometers afleggen want onze laatste nacht brachten we in Matera door.

 

 

Zonder al te veel moeite vonden we onze weg in het drukke Catanzaro en volgden we Gariano die ons voorreed op de vespa... kan het nog italiaanser ;-)
Bij de kennel aangekomen ontmoetten we Nerone dei Molossi dell'Angra, wat een hond, of in het italiaans... che cane!!! Ook Devil maakte een grote indruk op me, beiden imposante en indrukwekkende verschijningen, de laatste met een stuk meer temperament dan de eerste ;-)

 

 

 Uitgezonderd enkele saaie stukken op de snelweg was de route van de streek Calabrië naar Basilicata allesbehalve eentonig te noemen. Ze verliep langs de ionische kust en gaf ons prachtige uitzichten. Onze eindbestemming die dag was Matera waar we de bekende Sassi (grotwoningen) zouden bezoeken, we arriveerden er om even na vier uur. Op deze plek werd de film 'Passion of the Christ' van Mel Gibson gefilmd en het is te begrijpen waarom want deze plek doet sterk denken aan Jerusalem. Na een terrasje, wandeling en het maken van foto's gingen we op zoek naar ons hotel dat hogerop in de stad gelegen was. Omdat je de Sassi zowel bij dag als bij nacht moet gezien hebben keerden we 's avonds terug, de verlichting maakte het geheel zo mogelijk nog mooier.

Woensdag 22 augustus: Matera -> Bari -> Maastricht

De bagage werd weer verdeeld en na het ontbijt zetten we koers naar het 100km verderop gelegen Bari.  Er moesten nog een paar boodschappen gedaan worden waaronder pasta en andere italiaanse specialiteiten, die vonden we in een supermarkt. Bari is een grote universiteitsstad die gelegen is aan de Adriatische kust, we maakten van de gelegenheid gebruik om een kijkje te nemen aan de haven. Later die ochtend hadden we een afspraak met Roberto Giannuli van kennel 'dell'Antiqua Apulia' die in Torre a Mare woont, vlakbij Bari. Zo hadden we de kans om ook een aantal van Roberto's honden eens in levende lijve te zien, helaas was er niet genoeg tijd om ze allemaal uitgebreid op de foto te zetten en was het ook nog eens bloedheet en dus niet ideaal om ze op dat moment van de dag aan het werk te zetten. Een blitsbezoek maar wel heel aangenaam, blij dat we op de valreep (ik contacteerde Roberto de avond voordien) nog bij hem langs konden gaan vertrokken we voor de laatste etappe van onze reis... die naar de luchthaven van Bari.
De huurwagen werd ingeleverd en ok bevonden (hehe toch wel een opluchting!!!), de bagage werd ingecheckt en we lunchten voor de laatste keer op Italiaanse bodem.

 

 

In de late namiddag landden we in Maastricht waar we opgepikt werden door mijn tante en haar vriend. Thuis volgde een blij weerzien en waren het vooral Arek en Mauri die hun vreugde op alle mogelijke manieren duidelijk maakten :-D

 

Op zaterdag zou de Belgische clubshow plaatsvinden en de dinsdag daarna werd ik terug op het werk verwacht. Ik stortte me tijdens die laatste dagen van mijn vakantie op de verdere organisatie van de Raduno en probeerde daarnaast ook zoveel mogelijk tijd met de honden door te brengen. September zou zowel vanwege de drukke periode op het werk als de Raduno Allevatori een heel drukke maand worden. Dat maakt ook dat het verslag over deze reis zo lang op zich heeft laten wachten. De opgedane indrukken zijn echter onuitwisbaar en dat maakt ook dat het me geen enkele moeite kosten om het verslag alsnog bijna 2 maanden later te schrijven. Ondanks dat er geen woorden en beelden genoeg bestaan om het gevoel helemaal over te brengen hoop ik toch dat dit verslag tenminste een klein beetje een idee geeft van deze prachtige reis.

De foto's:Deel 1 (Pizzo, Capo Vaticano, Tropea, Scilla, Reggio Calabria)
Deel 2 (Sicilië: de overtocht, Taormina, Mount Etna)
Deel 3 (Reggio Calabria, dei Molossi dell'Angra)
Deel 4 (FotiCorso, Matera)
Deel 5 (Bari, dell'Antiqua Apulia)